دل به دریا زدم و تمام آهنگ‌هایی که روی لپ‌تاپ داشتم حذف کردم
کار آسونی نبود،
اون همه آهنگی که سال ها از اینور و آنور جمع کرده بودم و روی این طفل معصوم خالی کرده بودم، اون همه آهنگی که تو کوچه و خیابون شنیده بودم و با حفظ کردن کلید واژه‌هاشون! بعدها موفق شده بودم پیداشون کنم، همه و همه در یک اقدام ضربتی روانه‌ی دیار باقی شدند.
بعد نوبت موبایلم بود، وصلش کردم به لپ تاپ و بعد از این که عکس‌ها و فیلم‌ها رو ذخیره کردم با خیال راحت و با ذوقی وصف نشدنی فرمتش کردم.
پیشنهاد می‌کنم حتما امتحان کنید، چنان احساس بی وزنی ای به آدم می‌ده که قابل توصیف نیست.
احساس می‌کنم لوح وجود خودم و گوشی و لپتاپم سفید شده.
اینترنت، هزینه ی از دست دادن بسیاری از اطلاعات رو خیلی پایین آورده.
زمانی که برای انجام این اقدام ضربتی در حال کلنجار رفتن با خودم بودم بزرگترین چیزی که بخش آشغال-جمع-کن وجودمو راضی کرد این بود که بهش قول دادم اگه بخاطر از دست دادن این آهنگ ها به حال مرگ افتادم اجازه دارم همه شونو از نو دانلود کنم و اصلا هم مهم نیست که دارم هزینه‌ی اضافه می‌کنم.
اما در کمال افتخار حتی ذره ای ناخوشی هم در وجود خودم حس نکردم، چه برسه به این که علائم مرگ رو مشاهده کنم.
آشغال-جمع-کن وجودمم به شدت کم‌حرف شده، فکر کنم دنبال پیدا کردن یه شغل آبرومنده.
